URL Class
Set of class functions I use from time to time.
- isValidURL - Returns TRUE/FALSE if the string is a Valid URL
- stripWWW - Strips the WWW off the incoming URL
- getDomainName - Strips the WWW off the incoming URL
- Status_Code - Returns the Status Code of a URL ie(200 or 404)
- FavIcon - Get an image object of the FavIcon, Returns (T/F) if present
- Save_FavIcon - Saves the Websites FavIcon to the File/Path
- GetParam - Returns a Form Value
- isMobileDevice - Tests the User Agent to see if it is a mobile device
- isSpiderBot - Tests the User Agent to see if it is a Bot/Spider/Crawler
Please excuse the mess, working on setup of WIKI, no data is present yet.. Please use the README.md file for information.
isValidURL
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
stripWWW
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
getDomainName
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Status_Code
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
FavIcon
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Save_FavIcon
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
GetParam
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
isMobileDevice
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
isSpiderBot
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ecce aliud simile dissimile. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Duo Reges: constructio interrete. Easdemne res? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Quae est quaerendi ac disserendi, quae logikh dicitur, iste vester plane, ut mihi quidem videtur, inermis ac nudus est.
Et tamen tantis vectigalibus ad liberalitatem utens etiam sine hac Pyladea amicitia multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Immo sit sane nihil melius, inquam-nondum enim id quaero-, num propterea idem voluptas est, quod, ut ita dicam, indolentia? Sit sane ista voluptas.
Sit sane ista voluptas. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Si longus, levis dictata sunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sed plane dicit quod intellegit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Summus dolor plures dies manere non potest? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per se sit tantum inchoata. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Istic sum, inquit. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Si id dicis, vicimus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;